Ideal Medicine

این همه علم ، پیشرفت کرده ولی هنوز مثل یک نوزاده چند ماهه هست. نکته ایکه این چند روزه من رو خیلی مشغول به خودش کرده لزوم یک تحول وسیع در نحوه ساختن داروها و آزمایشهای اثربخشی داروهاست.

تا اینجایی که من فهمیدم و این اساتید درس دادن، یه جای کار می لنگه، کسی هم جدی نمی گیردش:

هر دارو از مرحله کشف فرمول تا ساخته شدن و آمدنش به بازار زمان زیادی رو در آزمایشگاههای مختلف سپری می کنه تا اثردهی و سالم بودنش ثابت بشه و بعد اجازه تولید و عرضه رو دریافت می کنه. ولی این آزمایشها هنوز خیلی جای کار داره، مثلا اکثر آزمایش ها برای اینکه ببینن دارو از سدهای بیولوژیک عبور کرده روی یه بافت سالم انجام میشه، در صورتیکه فرد بیمار به دارو نیاز داره و اون رو مصرف می کنه و در زمان بیماری برای سدهای بیولوژیک بدن هم تغییراتی ایجاد میشه، و این تغییرات در فرمولاسیون برخی داروها پیش بینی نشده ، در نتیجه وقتی بیمار دارو رو مصرف می کنه ، نتیجه با اون چیزی که پیش بینی شده بود متفاوته.

یک نکته دیگه هم این هستش که آزمایش برای یک عدد قرص انجام میشه، جواب هم قابل قبول هست و بیماران هم مصرف می کنند و اشکالی هم پیش نمیاد، تا اینکه یک بیمار وضعش وخیمه ، پزشک به جای یکی، 3 تا قرص براش تجویز می کنه، ولی نه پزشک و نه بیمار خبر ندارن که هیچ فرقی نکرده، قرص اول اثر می کنه ولی قرص های بعدی به خاطر تغییراتی که همون قرص اول در بدن بوجود آورده ، ( مثلاً PH قلیایی روده رو اسیدی کرده) اثر ندارن و دفع می شن.

کنار همه اینها بایدآموزش صحیح مصرف دارو به بیمار هم داده بشه، خیلی از دارو ها هرز می رن و بیماریها هم مزمن می شن، به خاطر اینکه بیمار دارو رو به طور صحیح مصرف نمی کنه، بعد فحشش رو احتمالاً پزشک بیچاره می خوره. البته عده ایی از محققین اعتقاد دارن، تاریخ نشون داده که مردم هر چقدر هم توجیه باشن باز هم ممکنه اشتباه کنن، برای همین وظیفه داروسازان و طراحان دارو هست که دارویی رو بسازن که بدون توضیحات خاص ، خیلی راحت برای بیمار قابل مصرف باشه و اشتباه های بیمار اثربخشی دارو رو از بین نبره. یکی از استادای ما که یک طرح ایده آل برای داروسازی طراحی کرده و میگه ایده آل داروساز باید این باشه که روزی برسه که یک چیزی شبیه یک غده ترشح کننده دارو در بدن کار گذاشته بشه ، بعد خود بدن در زمان بیماری تشخیص بده که این غده الان چه دارویی رو ترشح کنه و دارو هم بره همونجایی که باید و اثر کنه و بعدش هم بره پی کارش. یک چیزی شبیه کپسول های زیر پوستی الان، ولی هوشمند و جامع تر. من که کلی حال کردم با این ایده آل این استاد سختگیر یونانی.