Iran on Fire!

دو سه روز گذشته ایران همچنان نا آروم بوده، یکشنبه دولت جشن پیروزی گرفت و با پوشش خبری و تبلیغات وسیع سعی کرد تا خودش رو به دنیا مشروع نشون بده اما دیروز در حالیکه وزارت کشور مجوز راهپیمایی نداده بود جمعیت عظیمی در تهران به راهپیمایی رفتن و موسوی و کروبی و خاتمی ها و ابطحی و کرباسچی هم در قسمتهای مختلف با مردم صحبت کردن

این گردهمایی که طولش از میدون امام حسین تا میدان آزادی و از اونطرف هم تا آریاشهر بوده و عرضش هم گویا همه خیابونهای اطراف رو پر کرده بوده در شرایطی رخ داد که رسانه ها نمی تونستن پوشش خبری خوبی رو بهش بدن، مجوز نداشته و تحت کنترل نیروی انتظامی بوده
شعارهای دیروز خیلیهاش پاسخی بود به صحبتهای احمدی نژاد که مردم معترض رو خس و خاشاک خونده بود. به هر حال این که مردم کدوم طرف هستن و حکومت کدوم طرف کاملا مشخصه. یکی می گفت الان ایران دو تا رئیس جمهور داره که پر بیراه هم نمیگفت . درحقیقت میشه گفت مردم ایران مثل حکومتش الان دو تکه شدن که این قضیه ریشه ای خیلی قویتر از این چند روزه داره و برای پرداختن بهش باید تاریخ این 30 سال رو مرور کرد

علاوه بر شهرهای ایران اعتراض ایرانیها در اکثر شهرهای دنیا جلوی سفارتخانه های ایران ادامه داره

نکته منفی و خیلی منفی این اتفاقها شلیک به سوی مردمه که دیروز اتفاق افتاد و فقط در میدان آزادی بین 7 تا 10 نفر کشته شدن. جالبه که رسانه های حکومتی از اجتماع میلیونی دیروز مردم به اغتشاش اراذل و اوباش نام بردند و استاندار تهران هم گفته هواداران موسوی باعث آزار مردم شدند. به هر حال هر طرف گروه طرفدار خودش رو مردم می دونه اما حقیقت نیاز به توضیح نداره

سرکوب دانشجوها در دانشگاههای سراسر ایران ادامه داره و خبر استعفای روسای دانشگاه ها و اساتید هم به گوش می رسه

خامنه ای که خیلی زود و شتابزده روز شنبه به احمدی نژاد تبریک گفت و به نوعی صحت انتخابات رو تأیید کرد دیروز به نوعی عقب نشینی کرد و به شورای نگهبان دستور بررسی اعتراضات نامزدها رو داد. البته اینکار از لحاظ قانونی نیاز به دستور رهبر نداره و قانوناً شورای نگهبان بعد از اعلام آرا و بررسی اعتراضات احتمالی وظیفه داره ظرف 10 روز صحت یا عدم صحت انتخابات رو به مردم اعلام کنه اما به هر حال این عمل به نوعی در راستای ارام کردن مردم و کاندیداهای معترض ژستی سیاسی تلقی میشه. از طرف دیگه دوره های گذشته نشون داده که شورای نگهبان که اعضاش خودشون از حامیان دولت فعلی هستن به ضرر این دولت رایی رو صادر نمی کنند و خود موسوی هم اعلام کرده که امیدی به شورای نگهبان نیست چون در واقع یکی از بانیان تقلب قراره در مورد تقلب در انتخابات قضاوت کنه

اما کشورهای دنیا هم این اتفاقات رو کاملا تحت نظر گرفتن و بسیاری از اونها اظهار نظر در مورد رسمیت شناختن و قبول مجدد احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور ایران رو به بررسی بیشتر شرایط موجود در ایران موکول کردن. امریکا، سازمان ملل، اتحادیه اروپا، کانادا، فرانسه، آلمان ، ایتالیا و بریتانیا هر کدوم به نوعی نگرانی خودشون رو از سرکوب مردم در ایران ابراز کردن و خواستار توجه به خواسته مردم در انتخابات شدند

در هر صورت اقبال مردم به موسوی هست و دیگه باید دید خودش تا چه حد عرضه استفاده از این نیرو رو داره. 30 سال پیش خمینی یه همچین موجی رو پشت خودش داشت و به قول خودش به پشتیبانی اون توی دهن دولت زد

التهابات هنوز ادامه داره و باید دید روزهای آینده چه اتفاقهایی میوفته. برای من که نه موسوی و نه احمدی نژاد و نه هیچکدوم دیگه این آقایان رو قبول ندارم خیلی فرق نمیکنه اما چیزی که مهمه این هست که مردم در هر صورت یک انتخابی کردن و این نهایت گستاخی هست که گروهی 30 سال فریاد اسلام و آزادی و عدالت و ارزش ملت رو سر بدن ولی اینگونه به رأی مردم دهن کجی کنند و بدتر از اون اونها رو به خاک و خون بکشند