We are Writing the Future!

سه روز رفتم فستیوال بهائیان جزیره،خیلی عالی بود همه چیز، خوش گذشت جای همه هم خالی که اگه بودن خیلی بهتر می گذشت. کلی گفتنی داره این فستیوال که الان وقتش رو ندارم بنویسم . 1500 نفر بهایی از جاهای مختلف که البته فکر کنم حداقل نصفشون ایرانی و ایرانی زاده بودن. به هر حال برنامه های خوبی داشت و من هم فکر می کردم که خوب کی می شه که توی ایران هم یه همچین چیزی برگزار بشه؟ راستش یه مقادیری اونجا دلم گرفت . فکر کنین یه دانشگاه مثلاً شهید بهشتی رو 3 روز بگیریم و برنامه داشته باشیم اونجا، سالن اجلاس سران یا مرکز همایش های رازی هم خوبه. به هر حال امیدوارم هر موقع که خودش صلاح می دونه این امکان رو ایجاد کنه برای احبای ایران. لذت شرکت توی همچین برنامه ای خیلی زیاده ولی از اون بهتر و لذتبخش تر اینه که جزو برگزارکننده های اون باشی. من که بعد از 5-6 سال هنوز هر وقت یاد اون کانونشن50 نفری میوفتم یه حس خوب غرورانگیز همراه با احساس موفقیت و رضایت میاد سراغم به اضافه یک بغض که نمی دونم چیه. شاید مثل اشک شوق باشه شاید هم ترس از تکرار نشدنش. به هر حال بهتره که امیدوار باشیم به بهبود اوضاع در ایرانمون